"Po włóczebnem" z życzeniami

   Zygmunt Gloger wspomina w "Rok Polski...", że w niektórych okolicach Mazowsza widział małych chłopców i dziewczęta, którzy chodzili od domu do domu "po włóczebnem" i zbierali w ten sposób święcone na ucztę dziecinną, winszując wszędzie:


"Do tego domu wstępujemy,
zdrowia, szczęścia winszujemy,

Wszystkiego dobrego

Od Boga miłego - Alleluja! (...)

I ja do Was z tymi staropolskimi życzeniami przypadnę -

Wesołego Alleluja!

   I jeszcze jedno, znalazłam również w jego "Roku polskim..." taką oto "Przemowę", która jak ulał pasuje i do naszych czasów...

"Rzadki dziś gość uśmiech w twarzy,

   Same dąsy, same kwasy,

      Kogo spotkasz, już się skarży:

> Ciężkie czasy, ciężkie czasy,

> Oj co źle, to źle mospanie! <

   A mnie porwała myśl pusta,

      Choć raz w roku na Zmartwychwstanie,

         Śmiech wywołać wam na usta".

PS.
Kartkę, którą powyżej widzicie, możecie zrobić sobie, jako tapetę do monitora komputera. Potraktujcie to jako skromny, świąteczny prezent  od mnie... :)