Słowniczek kulinarny - "T"

Tabasco - sos wytworzony ze strąków bardzo ostrej papryki, które gniecie się na miazgę i solone umieszcza się na 3 lata w dębowych beczkach. Potem usuwa nasiona i skórki, a płynny sos miesza z octem. Już jedna kropla wystarczy, aby potrawa nabrała ostrości.

Tagliatelle - makaron o kształcie długich wstążek, uważany za jedyną z najlepszych bolońskich odmian "pasty". Makaron typu tagliatelle podaje się najczęściej z sosem mięsnym lub grzybowym.

Tapas - drobne zakąski zimne lub gorące, tradycyjnie podawane w hiszpańskich barach. Przyrządzane są zwykle ze skorupiaków, warzyw lub mięsa.

Tofu - biała gładka masa utworzona z nasion soi. Ma słodkawy smak i delikatny zapach. Używa się jej do sporządzania dań z warzyw, jajek, krabów. W kuchni wegetariańskiej zastępuje mięso. Występuje w kilku odmianach, jako tofu jedwabiste, miękkie i twarde. W lodówce przechowuje się przez tydzień, zanurzone w codziennie zmienianej wodzie.

Tortilla - w Hiszpanii jest to rodzaj omletu z różnymi dodatkami, który smaży się na dużej patelni. W Ameryce Środkowej tortillas to nie duże placki, podobne do naleśników, smażone z kukurydzianego ciasta.

Słowniczek kulinarny - "S"

Salsa - gęsty sos przyrządzony z pomidorów, cebuli i chili, z dodatkiem różnych przypraw, podawany z tortillami. Po włosku i po hiszpańsku salsa znaczy "sos".

Saute - (sauté ) określenie techniki smażenia na patelni kawałków mięsa, drobiu, ryb. Na niewielką ilość mocno rozgrzanego tłuszczu kładzie się np. płat cielęciny i szybko smaży z obydwu stron. Ścięte białko mięsa mniej wchłania tłuszczu. Potrawy  sauté smaży się tuż przed podaniem.

Shiitake - grzyby stosowane w kuchni chińskiej i japońskiej, sprzedawane najczęściej w postaci suszonej.

Sos sojowy - jedna z najważniejszych przypraw stosowana w kuchniach Dalekiego Wschodu. Sos sojowy otrzymuje się poprzez solenie i fermentację pszenicy, drożdży i fasolki sojowej. Istnieje wiele odmian sosu sojowego - od brunatnego, mocno słonego i pikantnego, poprzez bardzo jasny i słodkawy.

Stir-fry - sposób smażenia małych jednakowej wielkości kawałków warzyw lub mięsa na patelni lub w woku. Smażymy szybko, na gorącym tłuszczu, potrawę cały czas trzeba mieszać, by kawałki równomiernie się rumieniły.

Strączkowe rośliny - fasolka była jednym z pierwszych uprawianych przez człowieka warzyw, a dzisiaj rośliny strączkowe zajmują ważne miejsce w kuchni Bliskiego Wschodu, Azji, Ameryki Południowej. Suszone czy świeże ziarna często zastępują mięso, dzięki wysokim walorom odżywczym. Suszone przed gotowaniem należy  zazwyczaj moczyć w wodzie.

Szalotki - drobne, bardzo jędrne cebulki, które rosną w zbitych
  gniazdach, a ich układ przypomina główkę czosnku. Szalotka ma wyrazisty smak i aromat, łączy zapach czosnku i cebuli.

Słowniczek kulinarny - "R"

Redukowanie - gotowanie na silnym ogniu, zwłaszcza sosów, bulionów, w celu zmniejszenia ich objętości. Redukowanie sprawia, że sos gęstnieje i staje się bardziej esencjonalny, aromatyczny.

Ricotta - miękki ser produkowany we Włoszech z serwatki. Najczęściej ten twarogowy ser stosowany jest do słodkich naleśników, deserów. Wymieszany ze szpinakiem i parmezanem jest doskonałym nadzieniem do ravioli.

Rukiew wodna - liście tej rośliny mają korzenny smak i są dobrą przyprawą do zup, twarogów, mięs. Bogata w witaminy i żelazo. Rukiew wodna używana jest do dekorowania gorących potraw.

Słowniczek kulinarny - "P"

Papaja - duży przypominający kształtem gruszkę owoc z drzewa tropikalnego. Ma cienką, pomarańczowej barwy skórkę i słodki, pachnący miąższ. Zielona, niezbyt dojrzała, bywa spożywana jako jarzyna. Dojrzałą podaje się jak melony, do wędzonych wędlin, pikantnych potraw. Skropiona rumem jest lekkim deserem.

Parmezan - bardzo twardy ser dojrzewający 2-4 lata. Dzięki małej zawartości wody można go przechowywać przez długie miesiące (w lodówce). Utarty ma w kuchni szerokie zastosowanie. Posypuje się nim spaghetti, sałatki, warzywa i rybne zupy. Zagęszcza sosy, flaki, dodaje do słonych wypieków. Parmezanem posypuje się potrawy przygotowane do zapiekania w beszamelu.

Pasta - włoska nazwa makaronu, przyjęta powszechnie w wielu kuchniach świata. Zazwyczaj wyrabiana z semoliny (pszenicy durum), wody, jaj i oliwy z oliwek. Pasty przyprawiane są szpinakiem, pomidorami, sokiem z czerwonych buraków, szafranem, ziołami i wówczas mają tęczowe barwy. Włosi znają dziesiątki kształtów i fasonów past - inne podają z sosami mięsnymi, jeszcze inne przeznacza się do zapiekanek, sałatek, zup.

Pekan - północnoamerykańskie orzechy, słodsze od włoskich i bardziej aromatyczne. Używa się ich do surówek, zapiekanek i potraw wegetariańskich. Słynny pecan pie to ciasto na kruchym spodzie z grubą warstwą orzechowego nadzienia.

Pesto - gęsty sos utarty z orzeszków pinii (patrz piniole), świeżej bazylii, czosnku, parmezanu i oliwy z oliwek. Pesto ma świeży, ostry smak i aromat. Sos podaje się do makaronu, warzyw i przyprawia nim inne sosy.

Piniole - nasiona szyszek pinii, jadane na surowo lub prażone jak orzeszki ziemne.

Pięć smaków - chińska mieszanka przypraw, w skład której wchodzą zmielone korzenie: anyżek gwiazdkowy, koper włoski, goździki, cynamon i kwiat pieprzowy. Mieszankę kupuje się gotową w sklepie, najlepiej w sklepie z artykułami azjatyckimi. Ma dość łagodny smak i bardzo bogaty aromat. Pięć smaków służy głównie do przyprawiania kurczaka i kaczki.

Piure - (purée) ugotowane i przetarte przez sitko ziemniaki lub warzywa, czasem wszelkie potrawy o kremowej konsystencji. Owoce piure są podstawą lekkich deserów. Ziemniaki piure towarzyszą delikatnym daniom z ryb i mięsa. Piure jarzynowe przyprawia się często śmietaną, żółtkami, a ziemniaki mlekiem, śmietanką i świeżym masełkiem. Zupy piure z grochu, podawane jako garnitur do golonki wieprzowej.

Platan - nazywany czasem bananem skrobiowym, tylko wyglądem przypomina banany. Surowy nie nadaje się do jedzenia. Większy i mniej słodki od banana podawany jest jako jarzyna. Piecze się go na ruszcie, smaży w głębokim tłuszczu, dodaje do duszonych potraw.

Polenta - włoska potrawa przyrządzana z ciasta kukurydzianego, które ochładza się i rozsmarowane na marmurowych płytach, a następnie kroi się w kostkę, krążki i smaży lub zapieka. Podaje jako dodatek do sosów, duszonych mięs i ryb lub jako samodzielne danie.

Prosciutto - włoska nazwa surowej, wędzonej lub gotowanej szynki. Poza Italią używa się tego określenia do surowej szynki (wędzonej lub suszonej) podawanej w cieniutkich płatkach.

Słowniczek kulinarny - "O"

Oliwa extra virgin - oliwa najwyższej jakości, otrzymywana z pierwszego tłoczenia oliwek. Tłoczenie przeprowadza się zawsze na zimno, bez zastosowania substancji chemicznych. Jest droga i używa się jej na surowo, głównie do sałatek. Do smażenia używa się oliwy z drugiego tłoczenia (olio vergine di oliva) lub rafinowane (olio d'oliva), znacznie tańsze.

Owoce morza - z włoskiego zwane też frutti di mare, co oznacza jadalne mięczaki (ostrygi, małże, przegrzebki i omułki) i skorupiaki (homary, krewetki, kraby, raki). Czasem do owoców morza zalicza się ślimaki, pająki morskie, jeże, ale nigdy ryby. Krewetki łowione są na całym świecie, zarówno w morzach ciepłych, jak i zimnych. Mają od 2,5 cm do 10 cm długości. W handlu pojawiają się świeże (zwłaszcza w rybackich portach), mrożone, konserwowe, ze skorupkami i bez skorupek. Najbardziej cenione są duże krewetki - scampi. Ich białe mięso podczas gotowania różowieje i jest słodkawe w smaku. Małe krewetki z ciepłych mórz różnią się smakiem od swoich krewniaków z zimnych mórz i są zazwyczaj stosunkowo tanie. Sprzedawane są po ugotowaniu, obraniu i zamrożeniu. Najczęściej używa się ich do potraw gotowanych lub smażonych.

Niektóre owoce morza jada się na surowo, skropione tylko cytryną, inne smaży się na maśle lub oliwie, jeszcze inne gotuje w wodzie lub wywarach jarzynowych. Słynne muszle świętego Jakuba - małże w dużych muszlach, zwane też przegrzebkami - zapieka się z ziołami, masłem, niekiedy z sosami i podaje w muszlach na stół. Z owoców morza przyrządza się sałatki, pikantne koktajle, zupy, farsze do pasztecików, omletów, smaży na grillu, dodaje do wielu sosów. Kraby i słodkowodne raki jada się najczęściej gotowane.

Słowniczek kulinarny - "M"

Mąka kukurydziana - drobno zmielona służy do zagęszczania sosów i budyniów, także do pieczenia ciast. Gruboziarnista używana jest w wielu kuchniach świata, tak jak mąka pszenna i żytnia. W krajach Ameryki Łacińskiej piecze się z niej chleb, placki, naleśniki. W północnych Włoszech polenta, zrobiona z gruboziarnistej mąki, wody i soli, jest codziennym pożywieniem. Rumuni przygotowują z grubo mielonej kukurydzy mamałygę.

Mousaka - warzywno-mięsna zapiekanka znana we wszystkich krajach bałkańskich. Najczęściej warstwy zapiekanki tworzą: plastry bakłażanów, cukinii, pomidorów, cebuli i mielonego mięsa. Potrawę zalewa się sosem, posypuje utartym serem i wstawia do piekarnika.

Mozzarella - biały, bardzo łagodny i miękki ser używany we włoskiej kuchni do pizzy, spaghetti czy lasagne. Często jadany z pomidorami, papryką i cebulą. Kiedyś wytwarzany z mleka bawolic, teraz z krowiego.

Słowniczek kulinarny - "L"

Limona - zwana też limetą (limonką) to cytrynowy owoc z ciemnozieloną skórką i słomkowym miąższem. Smakiem przypomina cytrynę, ale zarówno skórka, jak i sok mają więcej aromatu. Znacznie kwaśniejsza od cytryny używana jest w kuchni do przyprawiania ryb, potraw z grilla, koktajli i deserów.

Słowniczek kulinarny - "K"

Kapary - pączki kwiatowe drzewa kaparowego o oliwkowym kolorze, marynowane w zalewie octowej lub oliwnej. Kapary mają pikantny smak i są dość słone. Wchodzą w skład różnych sosów (zawsze tatarskiego) i sałatek. Dodaje się je do befsztyków, ryb, eskalopek cielęcych.

A jak zrobić swojskie kapary, znajdziecie - tu:Polskie kapary - zróbmy sami 

kasztany jadalne - małe, okrągłe kasztany o ciemnobrązowej skórce, kruchym, białym miąższu i delikatnym smaku. Kupuje się je w skorupce, którą potem usuwa się przez gotowanie (ok. 20 minut), pieczenie lub prażenie (wówczas z lekko ściętym czubkiem). Posiekane, pocięte w słupki dodaje się do farszów, sufletów, zup, smaży razem z warzywami. W postaci piure są świetnym dodatkiem do deserów i lodów. Kupuje się je także przetworzone: posiekane lub utarte.

kotlety sojowe - suszony produkt wyrabiany z odtłuszczonych ziaren soi. Po namoczeniu w wodzie przypominają mięso i doskonale nadają się do duszenia, pieczenia i gotowania. W próżniowym opakowaniu można je przechowywać 12 miesięcy.

kuskus - grubsza lub drobniejsza kasza z pszenicy w kształcie kuleczek, o złocisto-kremowym kolorze. W Afryce Północnej  kuskus ciągle jest produkowany ręcznie: ziarenka kaszy spryskuje się słonawą wodą, posypuje białą mąką, uciera w dłoniach drobniutkie kuleczki, następnie parzy i suszy. Błyskawiczny kuskus - produkowany przemysłowo - wystarczy wymieszać z gorącą wodą lub bulionem, podgrzać na parze lub poddusić z odrobiną masła i wody - i kuskus już gotowy. Tradycyjnie wytwarzany gotuje się znacznie dłużej. Jak wiele kasz, kuskus ma wszechstronne zastosowanie w kuchni. Towarzyszy zarówno potrawom z mięsa, jak i z warzyw i owoców.

Słowniczek kulinarny - "J"

Jarmuż - intensywnie zielona, lekko twarda roślina liściasta, niegdyś często stosowana w polskiej kuchni. Jej kędzierzawe. jakby fryzowane liście zdobią półmiski z potrawami. Sparzony wrzątkiem jarmuż dusi się podobnie jak szpinak, dodaje do innych warzyw i zup.

Julienne - technika krojenia warzyw w cienkie słupki. W takiej postaci dodaje się je - po obgotowaniu, smażeniu - do ryb, mięs i rosołu.

Słowniczek kluninarny - "I"

Imbir - przyprawa o korzennym, lekko cytrynowym i palącym smaku. Można kupować zmielony, ale znacznie więcej aromatu ma świeży korzeń. Kłącza dobrze przechowują się w lodówce zawinięte w gazę i skrapiane od czasu do czasu wodą. Przed użyciem należy odciąć plasterek , zdjąć skórkę i ucierać na tarce. Bez imbiru nie ma kuchni egzotycznej, ale i europejska kuchnia, zwłaszcza angielska, ceni wyrafinowany charakter tej przyprawy. Stosuje się go do zup, wieprzowiny, kurcząt, potraw z ryżu, baraniny. Także do słodkich kompotów, ciast.

Słowniczek kulinarny - "H"

Hadodock - handlowa nazwa wędzonego plamiaka (znanego też jako łupacz), bardzo smacznej ryby morskiej z rodziny dorszowatych. Mięso jasne, po uwędzeniu z ciemnopomarańczową skórką, wysoko cenione w kuchni francuskiej, angielskiej i niemieckiej. Wędzone filety (czasem moczone w wodzie) dusi się, gotuje na parze, piecze na ruszcie, dodaje do zapiekanek.

Słowniczek kulinarny - "G"

Gazpacho - hiszpański chłodnik z papryki, pure'e z pomidorów, ogórka, cebuli, czosnku, oliwy z oliwek i octu. Choć w Hiszpanii przyrządza się wiele regionalnych odmian tej słynnej zupy. Tradycyjny przepis pochodzi z Andaluzji. Chłodnik zagęszcza się miękiszem pszennego chleba, a następnie wstawia do lodówki by dojrzał. Podaje się z małymi grzankami i posiekanymi świeżymi warzywami.

Gnocchi - małe kluski przyrządzane z mąki, ziemniaków, czasem mąki kukurydzianej lub kaszy manny. Podaje się polane masłem lub zalane rosołem. Czasem zapieka z serem, szpinakiem, sosem pomidorowym. Jedna z wielu mącznych specjalności kuchni włoskiej.

Gotowanie na wolnym ogniu - utrzymywanie potraw tuż poniżej temperatury wrzenia. Jeśli nie ma w domu termometru do sprawdzenia temperatury gotujących się dań, należy regulować płomień, tak by potrawa lekko wrzała jedynie przy brzegach garnka.

Grissini - długie, chrupkie paluszki w kształcie ołówka, wyrabiane z drożdżowego ciasta i często posypywane solą, przyprawami. Te znakomite paluszki pieczono już pod koniec XVII wieku w Turynie.

Gruye're - ser o smaku zbliżonym do ementalskiego, jednak bardziej dojrzały i wyrazisty. W Polsce znany jako grojer. Jeden z najbardziej znanych serów, używany do zapiekanek typu quiche, białego sosu Mornay, fondue. Doskonale nadaje się do topienia, gdyż nie ciągnie się w nitki.

Grzyby - używane w kuchni jako przyprawa i główny składnik wielu dań. Z kilku gatunków grzybów hodowlanych najpopularniejsze są pieczarki. Należy wybierać jędrne, suche i czyste pieczarki, a unikać zwiędłych, przyczerniałych. Młodych pieczarek nie obiera się ze skórki. Leśne grzyby mają wyśmienity smak i aromat, zarówno świeże jak i suszone. Grzyby mają znikomą wartość odżywczą, ale są doskonałą przyprawą do zup i sosów, stanowią cenny składnik rozmaitych farszów. Kuchnia francuska dysponuje najdroższym i najcenniejszym grzybem: truflą; kuchnia chińska i japońska stosuje shiitake - hodowlane grzyby, które sprzedaje się suszone. Boczniaki, grzyby wywodzące się z Azji, mają łagodniejszy smak i aromat niż shiitake, a podczas obróbki cieplnej kurczą się o połowę. Należy pamiętać, że grzyby zbyt długo gotowane twardnieją i tracą smak. Zawsze soli się je pod koniec gotowania.Na temat grzybów, już pisałam Tu:


Suszenie grzybów
Kilka sposobów na to, jak urządzić grzyba
BOCZNIAK i co nieco o nim 
Idziemy na grzyby ?!

Crostini, croutons

 

  Crostini - "małe grzanki" używane do dekorowania potraw, najczęściej przyrządzane z bułki pokrojonej w plasterki.

Croutons - drobne kostki chleba lub bułki, opiekane lub smażone bez skórki. Te drobne grzanki dodaje się do sałatek, jajecznicy, warzyw i dipów.

"Aioli" i wstęp

 
 

  "Aioli" - francuski majonez czosnkowy, stosowany do zimnych ryb, jajek na twardo, sałaty, gotowanych warzyw.

Bruschetta

 
"Bruschetta" - (wym. brusketta). Włoska przekąska, której podstawą jest chrupiące pieczywo posmarowane oliwą i startym czosnkiem, podawane z z mieszanką świeżo pokrojonych pomidorów i ogórków, posypane ziołami.
 

Majeranek

   W starożytnym Egipcie uchodził za symbol szczęścia. Ludy starożytne ceniły go zwłaszcza jako roślinę leczniczą, skuteczną przeciw wszystkim chorobom, a szczególnie przeziębieniom. 
   Dziś jest jedną z najpopularniejszych przypraw (nie tylko) w kuchni polskiej. Nawet w najmniejszym ogródku powinno znaleźć się kilka roślin majeranku, choć nie jest to roślina łatwa w uprawie. 
   Pochodzi ona z Południa, marznie więc podczas ostrych zim i musi być siana na nowo każdej wiosny, ale warta jest tego zachodu. 
   Występuje w kilku odmianach. Jedną z nich jest ulubione przez Francuzów i Włochów oregano. Znany pod nazwą Origanum majorana, przez co bywa mylony z lebiodką, rzeczywiście blisko spokrewnioną z majerankiem. Majeranek działa żółciopędnie, toteż ułatwia trawienie tłustych potraw.

Laurowe drzewko

Zwane inaczej laurem szlachetnym, warzywem lub drzewem bobkowym - pochodzi z krajów śródziemnomorskich. Przez Greków i Rzymian uważane było za symbol sławy. Wieńcami z wawrzynu zdobiono głowy bohaterów, poetów i mężów stanu. Nam drzewo laurowe kojarzy się głównie z listkami, które dodajemy do wielu potraw. Zrywa się je wprost z drzewa, a następnie suszy. To wiecznie zielone drzewo jest także przepiękną rośliną ozdobną.

 Fotka z netu

W sklepie                                                                             Dostępne są tylko całe, ususzone liście. Jeśli w przepisie występują sproszkowane listki, musimy je pokruszyć. Kupując je starajmy się wyczuć, czy nie połamały się zbytnio w trakcie transportu. Liście nie powinny być także blade.

W kuchni                                                                              
Liście laurowe to obok pieprzu i soli jedna z popularniejszych przypraw. Dodaje się je do większości wywarów i zup, a także do potraw mięsnych (zarówno duszonych, jak i pieczonych) oraz bigosu. Mają cierpki aromat i smak, dlatego do potrawy wystarczy dodać jeden listek, który wyjmuje się przed podaniem. Bez listka laurowego nie obejdą się marynaty do ciemnych mięs, oraz marynowane ogórki, kapusta, dynia i inne warzywa.

W lecznictwie                                                                         
Sporządza się z nich esencję lub maść, pomocną przy schorzeniach reumatycznych. Równie dobrze może nam posłużyć w leczeniu łupieżu. Musimy zrobić płukankę do włosów z liści laurowych. W tym celu bierzemy szklankę zagotowanej wody i wrzucamy 3 łyżeczki pokruszonych liści, przykrywamy i parzymy około 25 minut. Po tym czasie, odcedzamy płyn i płukanka gotowa. Każdorazowo używać podczas mycia włosów, po spłukaniu szamponu, polać płukanką i masować skórę głowy. Pozostawić na około godzinę, następnie włosy wypłukać. Wywar z liści laurowych może być dodawany do kąpieli wodnych, w celu złagodzenia bólów kończyn.
 
Ciekawostki                                                                          
W starożytnej Grecji poświęcony był Apollinowi (według mitologii nimfa Dafne, uchodząc przed zakochanym w niej Apollinem została zamieniona na swą prośbę w drzewo laurowe).
Jeśli umieścimy kilka liści laurowych w szafach, szufladach, ich zapach skutecznie odstraszy karaluchy. A trzymany w woreczku z mąką zapobiegnie zalęganiu się wołków i innych owadów.

Średniowieczne uczty zaczynały się od dania, na które składały się gotowane jabłka i prowansalskie figi zapiekane z liśćmi laurowymi. Liście laurowe, podobnie jak skórka pomarańczowa, służyły także do aromatyzowania wody, w której dawnymi czasy płukano ręce podczas uczt.

Dania z warzyw

Warzywa w roli głównej

Leczo z cukinią

Autor: JaGa Opublikowano: Sierpień 14th, 2009

Leczo to najbardziej znane u nas węgierskie danie. Możemy je przyrządzać na różne sposoby w wersji bezmięsnej lub dodać wędlinę. Ja zrobiłam owe leczo z cukinią, która dała cały posmak tej potrawie.  LECZO Z CUKINIĄ Składniki: 2-3 papryki (może być kolorowa), 2-3 cukinia najlepsza nie duża, około 20 dag [...]

Botwinka duszona z jabłkami

Autor: JaGa Opublikowano: Lipiec 13th, 2009

Botwinka duszona z jabłkami, przyrządzona na ciepło jest znakomitą jarzynką do kotletów z mielonego mięsa. BOTWINKA DUSZONA Z JABŁKAMI (dla 4 osób)  Składniki: 2 cebule, 2 pęczki botwiny z buraczkami ( od 8 małych lub 4 większe buraczki), jabłko, sól, pieprz, sok z 1/2 cytryny, łyżeczka mąki, [...]

Bigosik – z młodej kapustki

Autor: JaGa Opublikowano: Czerwiec 15th, 2009

Gdy mam młodą kapustę, robię z niej różne różności, a to gołąbki, pyszne i zdrowe surówki oraz bigosik. Uwielbiam ją w każdej postaci, nawet surowe listki sobie chrupię, jak  ... królik. Dzisiaj chcę Wam napisać jak robię z niej bigosik, wiem, że można ją tylko sparzyć i ugotować na zasmażce, ale ... ja wolę kapustę [...]

Bób w pomidorach z tymiankiem

Autor: JaGa Opublikowano: Lipiec 21st, 2009

Bób to najpożywniejsze ze wszystkich warzyw. Możemy go przyrządzić na kilka sposobów - niekoniecznie musi być jadany gotowany i polany masłem. A więc dla odmiany zróbmy go, np.w pomidorach. - - Bób w pomidorach z tymiankiem (dla 4 osób) Składniki: 400 g bobu, 5 łyżek oliwy, 800 g pomidorów, 4 ząbki [...]

• Brukselka w śmietanie
• Cukinia w potrawce z ryżem
• Fasolka po bretońsku
• Gołąbki palce lizać
• Gołąbki wegetariańskie
• Gołąbki z młodej kapusty
• Kalafiorowa babka
• Kalafiorowe szaszłyki z ostrym sosem
• Kapuściany gulasz
• Kilka sposobów na cukinię
• Kwiaty cukinii na talerzu
• Młoda kapusta i sposoby na nią
• Szparagi polane sosem
• Warzywne kotleciki

Kruche "kanapeczki" z jabłkami

   Azalko, wcześniej mi napisałaś, że jabłek masz w bród, zresztą i sezon na nie mamy, więc mam jeszcze jedną propozycję na smaczne ich zagospodarowanie. 

   Przepis ten został przeniesiony z mojego poprzedniego bloga (w ramach przenosin). Widzę jak ślinka Wam już leci na nie i na pewno się nie mylę, bo te jabłkowe kanapeczki są warte tego ...:))

Jarzębiak

Nie tak dawno napisałam post o jarzębinie do mięs, i właśnie pod nim postawiono mi pytanie - "Ciekawa jestem, czy napiszesz, jak sporządzić jarzębiak ? (...)". Moja droga, mówisz i masz ... :))

Jarzębiak wg. Wikipedii, jest wódką owocową z nalewu jarzębinowego z dodatkiem destylatów owocowych i destylatu winnego oraz naturalnego karmelu. Jarzębiakiem nazywa się także nalewkę na owocach jarzębiny, i o takiej chcę napisać.

Lubczyk

 W medycynie ludowej przypisywano lubczykowi czarodziejską moc - uznawano go za afrodyzjak. Jego kłącza stosowano też jako środek leczniczy, łagodzący dolegliwości żołądkowe i przyspieszający trawienie. Szczególnie  roślina ta ceniona była w średniowieczu. O tym możemy dowiedzieć się z XII wiecznych pamiętników Hildegardy, przeoryszy klasztoru w Rupertsbergu. Lubczyk służył wówczas przede wszystkim jako lek na wszelkiego rodzaju dolegliwości.

 Fotka zapożyczona z Netu.

Lubczyk jest wysoką, okazałą rośliną. Ma proste łodygi, na których pojawiają się latem żółte kwiatki zebrane w baldachimy. Jego aromat i smak przypominają przyprawę maggi. Nic dziwnego, bo produkuje się ją właśnie z lubczyku.

Korzenie lubczyku zbiera się jesienią z roślin kilkuletnich. Wykopane i dobrze umyte powinny być następnie nawleczone na sznurki i suszone na słońcu lub na strychu.

W sklepie                                                       
Najłatwiej dostępny jest sprzedawany w niewielkich opakowaniach lubczyk suszony. Świeży jest raczej rzadkością na rynku. Dlatego najlepiej wyhodować go samemu w ogródku. Bardzo popularna jest płynna przyprawa maggi.

W kuchni                                                       
Lubczyk ma intensywny zapach, nieco podobny do selera, i korzenny. Można go wyczuć nawet po dodaniu odrobiny przyprawy. Dlatego lepiej używać jej z umiarem. Poprawia smak dań z fasoli, ziemniaków, mięs (zwłaszcza dziczyzny), potraw rybnych. Zupy jarzynowe i rosoły zyskają oprócz smaku, także przyjemny zapach. Świeże listki dodaje się podobnie jak natkę, do sosów i sałatek.

Na zdrowie                                                 
W medycynie ludowej stosowany w nieżytach górnych dróg oddechowych, jako środek wykrztuśny, jako lek pobudzający krwawienia miesiączkowe, a także pobudzający pobudliwość seksualną. Polecany także w chorobach dróg moczowych oraz schorzeniach przebiegających ze zmniejszeniem wydalania moczu.

Postacie leku
Odwar. Łyżkę rozdrobnionych korzeni zalać szklanką wody, dobrze wymieszać i ogrzewać przez 30 minut, nie dopuszczając do wrzenia. Przecedzić, pić 3 razy dziennie po łyżce Stołowej.

Ciekawostki                                            
"Dawniej lubczykowi przypisywano wielką moc, wierzono np. że wykopany wraz z nacią dnia 1 października o szóstej rano, wielkie i znamienite skutki czyni w małżeństwie, roztyrki i niezgody w nim równa. Upięty we włosach lub przyczepion do sukni ślubnej, miał przynosić szczęście młodej parze. Dodany do pierwszej kąpieli po urodzeniu dziecka, też miał przynosić szczęście w miłości, ale tylko dziewczynkom".

Animowany autor w 1614 r, tak pisze.

"Dziewki umiem porządnie

  do młodzieńców zwodzić.

Uczynię, co nie będzie  nigdy dzieci rodzić.

Za mąż nigdy nie pójdzie, której ja chcę zgoła.

Uczynię to a prędko, bo mam takie zioła." 

Pomocne źródło - Wikipedia 

Szarlotka z migdałami i stary samowar

    Nadchodzi jesień, a właściwie już nadeszła, chociaż jak na razie nie dała mi się odczuć, że już jest. 

   U mnie pogoda jest fenomenalna, niczym latem. Z tym, że wieczory i ranki są jednak chłodne. 

   Wraz z jesienią przyjdzie czas chłodu i słoty, długie wieczory, które najlepiej spędzimy przy kawałku pysznego ciasta i szklance parującej herbaty podanej z samowara. 

   No właśnie, z samowara, zapomnianego już dziś - niestety. Urządzenia, którego urok młodzi czytelnicy znają zapewne z literatury.